Zielone tarasy

Naszą filipińską przygodę rozpoczęliśmy od poszukiwania spektakularnych widoków. W tym celu udaliśmy się do miejscowości Banaue na północy wyspy Luzon. I pomimo fatalnej pogody, składającej się z mgły i opadów, nasza podróż nie poszła na marne. Już kwadrans drogi tricyclem od naszej bazy wypadowej….

…mieliśmy okazję zobaczyć liczące dwa tysiące lat tarasy ryżowe.

Niestety ze względu na migrację lokalnej ludności do miast oraz coraz mniejsze zainteresowanie uprawą ryżu…

… tarasy zaczynają się sypać. Zatem jeśli jeszcze nie byliście w Banaue, to czym prędzej się tam udajcie, bo z całą odpowiedzialnością możemy powiedzieć, że są to najwspanialsze tarasy jakie w życiu widzieliśmy ;-)

Wcześniej tego dnia, tuż po dotarciu na miejsce, jak zwykle o poranku B. był w bardzo negocjacyjnym nastroju. Spotkała go jednak niespodzianka – w Banaue panuje całkowita zmowa cenowa! Nikt nie negocjuje niczego. Choć byliśmy jedynymi z nielicznych turystów, żaden z wielu hosteli, w których roiło się od wolnych pokoi, nie chciał opuścić ani peso. Płacisz tyle ile usłyszysz, albo do widzenia. Take it or leave it - filipińska szkoła prowadzenia biznesu ;-)

Ponieważ hostele nie chciały konkurować ceną, tylko jakością, nasz wybór padł na Stairway Lounge. Taki a nie inny wybór ewidentnie podpowiedziały nam niebiosa, w Stairway’u poznaliśmy bowiem Adama i Ewę .

Państwo „Rajscy” (www.rajscy.blogspot.com) podzielili się z nami ciekawą historią ich życia, które pokierowało ich do Indii, gdzie zamieszkali na stałe i rozpoczęli karierę aktorską w Bolywood J Adam przeważnie grywa angielskich żołnierzy, a czasem prezesa banku. Najznakomitsza rola Ewy to natomiast rola księżniczki perskiej :-)

Przepisy imigracyjne nakazują Adamowi i Ewie co pół roku wyjeżdżać z Indii na minimum dwa miesiące, co wykorzystują oni jako pretekst do poznawania Azji. A ponieważ znakomici z nich gawędziarze, to spędziliśmy przemiły wieczór na kanapach w Stairway’u, słuchając serii  podróżniczych opowieści przy lokalnej brandy „Emperador”.

Następnego dnia wspólnie wynajęliśmy jeepney’a…

…i udaliśmy się do Batad, gdzie tarasy ryżowe są jeszcze bardziej spektakularne niż w Banaue.

Ku naszemu wielkiemu zdziwieniu, jak tylko dotarliśmy na miejsce, pierwszy raz od wylądowania na Filipinach zobaczyliśmy słońce!  Spektakularne widoki stały się jeszcze bardziej spektakularne!

Lunch zjedliśmy w małej osadzie w pobliżu tarasu widokowego, pod bacznym okiem miejscowych słodziaków.

W drodze powrotnej pogoda pozornie się pogorszyła, a góry oblała mgła... 

...która całkowicie zasłoniła zielone doliny. Dzięki temu jednak bliżej przyjrzeliśmy się roślinności otaczającej nasz szlak i filipińska dżungla zrobiła na nas nie mniejsze wrażenie niż wzgórza udekorowane tarasami.

A jak tylko wsiedliśmy do jeepney’a zaczął padać deszcz…Przypadek? Nie sądzimy! Ten czterogodzinny okres dobrej pogody to ewidentny przykład anielskiej interwencji! Adam i Ewa są bowiem naszym czwartym aniołem (występującym pod postacią dwójki osób)!  Po aniele szkockim, którego spotkaliśmy na pagodzie w Bagan, aniele angielskim spotkanym w Rangoon oraz belgijskim aniele środkowoamerykańskim, którego spotkaliśmy na pokładzie naszej łódki w Ha Long Bay, przyszedł czas na rodzimego anioła. Oprócz znakomitej zabawy i wielce prawdopodobnym majstrowaniu przy pogodzie, nasi znakomici rodacy podzielili się z nami doświadczeniami z ich dwumiesięcznej filipińskiej podróży, która właśnie dobiegała końca. Otrzymaliśmy zestaw cennych wskazówek dotyczących transportu i noclegów a także plaż i ciekawych miejsc do nurkowania.

Po pełnym emocji i zachwytów dniu 31. marca, wróciliśmy do Manili, gdzie spędziliśmy prima aprilis. A gdzie go spędziliśmy, dowiecie się z kolejnego posta!

PS. Ewa, Adam – dzięki jeszcze raz za super dwa dni! Życzymy Wam szczęśliwego powrotu do Indii i powodzenia w kolejnych etapach Waszej życiowej podróży! Czwarci w kolejności, ale jakościowo – złoty medal! J